Meningkatkan
Kecemerlangan Pendidikan
Oleh
Izani Hj Daud
Pembangunan sesebuah negara berkait rapat
dengan tahap pendidikan negara, justeru bidang pendidikan menjadi nadi
penggerak ke arah menjana dan meningkatkan temadun sesuatu bangsa. Hal ini
kerana maju mundur sesebuah negara itu berhubung rapat dengan tahap pencapaian
rakyatnya dalam sektor pendidikan.
Lazimnya,
apabila berbicara tentang pendidikan, maka akan tergambarlah kepada kita akan tuga dan tanggungjawab
guru dalam mendidik murid-murid untuk
melahirkan warganegara yang berguna. Namun jarang diperkatakan tentang pihak
lain dalam hubungan dengan pendidikan atau sekolah. Bertitik tolak dari sinilah
maka dianjurkan supaya diadakan kerjasama atau permuafakatan dalam pendidikan.
Salah satu pihak yang boleh memberikan kerjasama ialah Persatuan Ibu Bapa dan
Guru (PIBG).
Peranan
PIBG termaktub dalam Akta Pelajaran 1961. Menurut perkara 4 ceraian 1 (d),
Kaedah-kaedah PIBG 1974, akta ini, penubuhan PIBG adalah “untuk memberi peluang
kepada guru-guru dan ibu bapa di sekolah atau institui itu berunding antara
satu sama lain berkenaan dengan cara memperbaiki taraf pelajaran anak-anak
mereka pada amnya”.
Secara
lebih khusus, penubuhan PIBG bertujuan menentukan supaya murid-murid di sekolah
itu memperoleh faedah maksimum daripada kemudahan-kemudahan pelajaran mereka.
Selain itu, untuk memastikan supaya murid-murid dibekali dengan sumber-sumber
perlu untuk membuat kerja-kerja sekolah mereka, baik di rumah mahupun di
sekolah, di samping mewujudkan suasana persekitaran yang sebaik mungkin bagi
membolehkan murid-murid mencapai perkembangan kerohanian, keakhlakan, otak, dan
jasmani.
Objektif
penubuhan PIBG ini menjelaskan kepada kita akan kepentingan PIBG. Masyarakat
pula telah dapat menerimanya sebagai sebuah institusi yang boleh menyumbang
kepada sistem pendidikan negara. PIBG membolehkan ibu bapa dan guru menjalin
kerjasama dan permuafakatan dalam usaha meningkatkan mutu pelajaran di sekolah.
Memandangkan
PIBG telah diasaskan setengah abad yang lampau, maka persoalan yang timbul dan
menjadi tanda tanya ialah sejauh manakah PIBG telah melaksanakan fungsinya? Isu
ini telah lama diperkatakan kerana majoriti PIBG yang ditubuhkan di negara ini
tidak menampilkan peranan atau fungsinya yang sebenar dalam usaha meningkatkan
pencapaian sesebuah sekolah.
Di
pihak guru, yang merupakan sebahagian daripada anggota dalam PIBG, setakat ini
menunjukkan keaktifan mereka. Mungkin ada yang mengatakan kerana mereka (guru)
adalah sebahagian daripada agen pembelajaran atau terlibat secara langsung
dengan sekolah, maka mereka aktif, tetapi perlu diingat bahawa kegiatan mereka
dalam PIBG bukanlah merupakan suatu kewajipan sepertima kewajipan mereka di
dalam bilik darjah.. Untuk kepentingan sekolah, para guru sanggup membuat kerja
sukarela demi kebaikan murid-muridnya. Hal ini merupakan suatu keunikan yang
terdapat dalam profesion perguruan jika dibandingkan dengan profesion lain.
Sambutan
ibu bapa terhadap kegiatan atau program-program yang dianjurkan oleh PIBG
adalah menyedihkan. Berapa keratkan dalam kalangan ibu bapa atau penjaga yang
menghadirkan diri dalam Mesyuarat Agung PIBG yang diadakan pada setiap tahun?
Tidak banyak yang sanggup meluangkan masa untuk menghidiri perhimpunan tersebut,
sedangkan perhimpunan inilah yang akan menemukan ibu bapa dan guru. Ibu bapa
juga dapat berbincang atau bertukar-tukar fikiran sesama mereka tentang
cara-cara meningkatkan pencapaian anak-anak dalam pembelajaran.
Seandainya,
perhimpunan atau mesyuarat yang diadakan setahun sekali tidak mendapat
sambutan, apa lagi untuk menyertai program-program yang dijalankan dari semasa
ke semasa oleh PIBG. Adalah suatu yang amat malang bagi anak-anak yang
mempunyai ibu bapa atau penjaga yang bersikap acuh tidak acuh terhadap soal
pelajaran anak-anak dan menyerahkan tugas ini sepenuhnya kepada guru atau pihak
sekolah untuk bertungkus-lumus memastikan kejayaan anak-anak.
Sekiranya
ibu bapa yang datang daripada pelbagai lapisan masyarakat peka atau prihatin
terhadap perkembangan pendidikan di sekolah, mereka akan dapat menyumbangkan
kepakaran yang ada pada diri mereka sepertimana yang diamalkan di negara-negara
Barat. Kerjasama semua pihak adalah penting dalam usaha memantapkan peranan
untuk menyampaikan ilmu, maklumat, kemahiran, pengalaman dan nilai kepada
murid-murid. Sekiranya masyarakat, khususnya para ibu bapa dapat memberi
sumbangan, maka sudah tentulah akan dapat memberi manfaat yang besar kepada
sistem pendidikan negara.
Isu
ketidakcaknaan ibu bapa bersangkutan dengan PIBG ini telah banyak diperkatakan.
Walaupun PIBG merupakan sebahagian daripada sekolah atau jambatan antara
sekolah dan ibu bapa, tetapi tidak dimanfaatkan sebaik mungkin untuk
kepentingan pelajaran anak-anak. Banyak ibu bapa yang lebih mementingkan
kerja-kerja lain daripada membincangkan soal pelajaran dan masa depan anak-anak
mereka. Sekalipun ada usaha yang dijalankan oleh pihak PIBG untuk kemajuan
sekolah tetapi dipandang sepi dan tiada sokongan yang bersungguh-sungguh
diberikan kepada projek atau program yang digerakkan oleh PIBG.
Antara
faktor yang dikenal pasti sebagai penghalang kerjasama tersebut ialah sikap ibu
bapa, faktor masa, jarak di antara rumah dan sekolah, halangan bahasa dan
lain-lain. Kebanyakan ibu bapa yang berpendapatan rendah pula menyerahkan
segala-galanya yang berhubung dengan pelajaran anak-anak mereka kepada guru dan
sekolah.
Tegasnya,
PIBG tidak akan dapat menjalankan fungsinya secara berkesan seandainya tidak
mendapat sokongan, terutamanya dalam kalangan ibu bapa. Demi kepentingan
kejayaan anak-anak, maka sudah sampailah masanya seluruh ibu bapa mengorak
langkah untuk sama-sama menggemblengkan tenaga dalam usaha mempertingkatkan
taraf pencapaian akademik anak-anak, dan bukan hanya menyerahkan bulat-bulat
tugas yang berat ini kepada pihak guru dan sekolah sahaja.
(Dewan Masyarakat, November 2011)
No comments:
Post a Comment